kin beslemek

fazlasıyla sahip olduğum bir şey. intikam duygusuyla birleşince çok tehlikeli oluyor. (bkz: inlerine gireceğiz)

yapamam. anlık bi sinirlenirim sonra pişman olurum. bok gibi bi özellik.

buğzetmek de denir. yapmayın, kendinize de yazık edersiniz.

kimseye bi faydası yok . yapmayın

olmuyo yapamıyorum. zaten yapmak da istemiyorum çünkü niçin bir insanla aramda husumet olsun ki?

kinci bir insan değilim ama bana yanlış yapanın cezasını keserim (bkz: zeka kokan entry)

bence işsizlik. kin beslemene sebep olabilecek birisi varsa önemseme ki silinsin abi ne diye buralar hep dutluktu denilen araziler gibi değerlenmesini sağlıyorsun ki?

her şeyden önce sağlıksız bir duygu. ama her şeyin adını kin koymak da aynı şekilde saçma. "insanlar söylenen şeyleri unutabilir ama hissettiklerini asla" gibisinden bir önsöz vardı bir kitapta. buradan yola çık, git birilerinin kalbini onarılmayacak şekilde kır, yıllar sonra çık karşısına özür dile? affetmeyince kin tuttu olsun. yok öyle dava. ikisinin ayrımını iyi yapmak lazım, kin kin deyip içini boşaltmayın bazı duyguların.

kin beslerim ama en fazla 1 hafta sonra o kim köpek diyerek pes ediyorum

kin beslemeyip siktir edicek kadar umursamazım, ikincisinde de affetmeyecek kadar merhametsiz.

vatan hainlerine askerime polisime laf soyleyenlere bolca beslediğim duygu durumu. (bkz: kin yuttuk kan kusturacagız)

nefret ediyorsan eğer kaybetmissindir.birinin sözüydü ama unuttum

ben kin beslemiyorum affedebilirim ama asla unutmam

bazen bir an da öfkelenebilirim ama sonra geçer, asla kin tutmam tutamam.

yanlış bir davranıştır zira affetmek büyüklüktür ve kin beslemek intikam falan vakit kaybıdır ve insanın içini karartır

kin besleyeceğinize kedi besleyin. kötü değil iyi oluyorsunuz hem kişilik olarak hem de his olarak

ben kin beslerim, intikam alma planları kuracak şekilde davranmam ama fırsat bulduğumda geri çevirmem açıkçası. çünkü ben her şeye üzülmem, birine kin duyuyorsam canım çok yanmıştır.

hissettiğim zaman rahatsız olduğum duygu. kin beslediğim için kendimden tiksinmeye başlıyorum. bu duygudan kaçınabilmek için bazı şeyleri hatırlamaya ve anlamaya çalışmak benim için bir savunma mekanizması oldu. "ben zamanın ufak bir kesitinde birçok hayatla etkileşime girmiş ve daha sonra bu zaman kesitinde sönecek/sönmüş milyarlarca hayattan sadece biriyim. unutulup gitmeye mahkumum ve acizim. öyle ise etki ettiğim hayatlar beni iyi bir etki olarak hatırlamalı zira yaptığım her kötülük, benim yaşamış olduğumun tek kanıtı o insanlar sönmeden, beni kötü biri diye anımsatacak ve bu çok anlamsız"

insanin en hastalikli duygularindan birisi. her ne kadar kinci degilim diyorsaniz kendinizi kandiriyorsunuzdur

çok kindar biriyim, en sevdiğim özelliklerimdendir bu. bu özelliğim sayesinde yapılan hiçbir şeyi asla unutmam, insanı yapılanlara karşı olgunlaştırır unutturmaz, insanı diri tutar. güzeldir kin beslemek

kesinlikle yapamadığım şey bazen bu yüzden kendimi salak gibi hissettiğim bile olur

kin beslemek değil de artık eskisi gibi kendini kullandırmamak diyeceksiniz

icimde bi gram besleyemem ya. gerçekten bir insanin artik bana zarar verdiğini farkettiğim an çıkartırım hayatımdan bir daha da umrumda olmaz

hayatım boyunca yalnızca 2 kişiye kin besledim.. birincisi: ilk okulda ki sınıf arkadaşım kübra silgimi çalmıştı.. aradan 15 yıl geçti ilk okul arkadaşlarım beni sosyal medyada bulup eklemislerdi. kubra da ekledi ve ben kabul etmedim öyle bir nefret yani.. i̇kincisi: eski sevgilim.. beni aldatmıştı şerefsiz.. geçenlerde aradı açtım baya baya benim gibi nezaket sahibi birinin bile nasıl çirkefleştigini o an fark ettim ve aynanın karşısındaydım telefonla konuştuğumda kendimden igrendim o kadar diyeyim..

kin besleyemiyorum içimde kalıyor belki ama yapamıyorum